Magering is de term die archeologen gebruiken om aan te geven dat er zaken (zoals stro, zand, stenen of potgruis) aan de klei werd toegevoegd waarvan het vaatwerk werd gemaakt. Hierdoor verbeterde de vormbaarheid en hittebestendigheid van de klei.
Deze scherf is met gebroken steengruis gemagerd: brokken steen steken door de wanden heen. Het baksel doet denken aan dat van aardewerk uit de Late Bronstijd en Vroege IJzertijd. Dit fragment werd 40 cm diep in de raatakkerwal (wp19, vak 10) aangetroffen.